Antoni Chmielowski (ur. 1841 w Zawadyńcach, zm. 1918 w Jerozolimie) – polski duchowny katolicki i pisarz religijny.Urodził się 10 stycznia 1841 roku w Zawadyńcach na Podolu. Od 1855 roku mieszkał w Warszawie, uczęszczał tam do gimnazjum, po czym w roku 1862 wstąpił do seminarium duchownego przy kościele św. Krzyża. Studia teologiczne odbywał w seminarium, następnie w Akademii Duchownej w Warszawie, wreszcie w Petersburgu, gdzie otrzymał w roku 1868 stopień magistra teologii i święcenia kapłańskie.Powróciwszy do Warszawy, był kolejno wikariuszem kościoła św. Trójcy w Solcu, kościoła św. Krzyża, kolegiaty łowickiej, kościoła pobernardyńskiego w Łęczycy, wreszcie kapelanem klasztoru sióstr wizytek w Warszawie (1898–1906).W uznaniu za zasługi został w 1899 roku kanonikiem warszawskim, a pięć lat później szambelanem papieskim. W 1906 roku wyjechał na stałe do Jerozolimy, gdzie zmarł w 1918 roku.