Cz I -1921 r.112str

Cz.II-XIX -1922r,1299str

Kodeks Tagancewa – kodeks karny wprowadzony w Rosji w 1903, znany pod nazwą nawiązującą do swego twórcy Nikołaja Tagancewa (1843—1923).

Wprowadził zdecydowanie unowocześnione (na tle wcześniej w Rosji obowiązującego) prawo karne, w tym:

formalną definicję przestępstwa,

trójpodział czynów zabronionych na zbrodnie, występki i wykroczenia,

rozróżnienie między winą umyślną, a w jej obrębie - zamiarem bezpośrednim i zamiarem ewentualnym, oraz winę nieumyślną,

nowoczesne ujęcie usiłowania, podżegania i pomocnictwa,

środki probacyjne - zawieszenie wykonania kary oraz warunkowe zwolnienie (głównie w ramach uniknięcia kosztów wykonania kary).

Na skutek rewolucji roku 1905 kodeks nie wszedł w życie na terenie całego Imperium Rosyjskiego, wprowadzono jedynie część ogólną. W roku 1915, wskutek pomyłki okupacyjnych władz niemieckich i austro-węgierskich, potwierdziły one jego obowiązywanie na terenie Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego. Natomiast w całości kodeks Tagancewa obowiązywał na ziemiach polskich dawnego zaboru rosyjskiego od roku 1917 na podstawie zarządzeń niemieckich i austro-węgierskich władz okupacyjnych, zaś w II RP na terytorium byłego Królestwa Polskiego i Kresach Wschodnich do 31 sierpnia 1932 (uchylony przez Kodeks Makarewicza).