Sergiusz Piasecki – polski pisarz i publicysta. Urodził się i spędził młodość na terenie dzisiejszej Białorusi. Jako młody chłopak obracał się w środowisku drobnych złodziei i włamywaczy. W niepodległej Polsce Piasecki pracował dla wywiadu RP, nie porzucając wszakże działalności kryminalnej. Szybko wpadł też w nałóg narkotyczny, co pociągnęło za sobą kolejne napady rozbójnicze w celu zdobycia pieniędzy na zakup kokainy. Takie życie musiało doprowadzić go za kratki. Został skazany na 15 lat więzienia, "odsiedział" 11 lat, z czego 2 lata w izolatce. Został ułaskawiony wskutek zabiegań znanych polskich pisarzy, którzy docenili jego twórczość literacką. Dopiero podczas odbywania tej kary nauczył się literackiej polszczyzny czytając Biblię i tygodnik "Wiadomości literackie". W 1937 roku prezydent RP, Ignacy Mościcki ułaskawił Sergiusza Piaseckiego. W czasie II wojny światowej działał w AK. Po wojnie wyjechał z Polski. Najpierw przybył do Włoch. Ostatecznie osiedlił się w Anglii. Zmarł w Londynie. Wybrane dzieła autora: "Piąty etap" (Towarzystwo Wydawnicze "Rój", 1938), "Trylogia złodziejska": "Jabłuszko", "Spojrzę ja w okno...", "Nikt nie da nam zbawienia..." (pierwsze wydanie: Instytut Literacki w Rzymie, 1946-1947), "Zapiski oficera Armii Czerwonej" (Gryf Publications, 1957), "Wieża Babel" (I-II tom, Polska Fundacja Kulturalna 1964). Piasecki pisał przede wszystkim o rzeczywistości życia na pograniczu polsko-sowieckim, ale tworzył również satyry ośmieszające "ludową demokrację". "Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy" to nie tylko zbeletryzowany dokument przemytniczo-przestępczych środowisk polsko-sowieckiego pogranicza z lat dwudziestych. To także - a może przede wszystkim - kreacja świata wartości prostych, uczuć gwałtownych i czystych, świata, który jego bohaterom zdaje się pełniejszy, głębszy, prawdziwszy i... moralnie jaśniejszy od świata normalnego.