Kebra Nagast - księga opisująca historię dynastii salomońskiej w Etiopii. Jest ona bardzo ważną, wręcz świętą księgą dla etiopskich chrześcijan, gdyż nie opisuje tylko chrześcijaństwa w Etiopii, ale również całą historię, z której mieszkańcy kraju są bardzo dumni. Księga ta składa się ze 117 rozdziałów, obejmujących także wydarzenia sprzed podróży królowej Saby oraz na długo po skradzeniu Arki Przymierza, dając opowiadanym wydarzeniom pewne tło historyczne. Dzieło przyjęło się dzielić na cztery główne części. Pierwsza obejmuje podstawową treść legendy: spotkanie królowej Saby z królem Salomonem, narodziny ich syna Menelika, jego podróż do Izraela, kradzież Arki Przymierza i dalsze losy Menelika jako władcy Etiopii. Druga część to rozdziały 1-18, omawiające różne wątki biblijne, i 113-117, zawierające proroctwa dotyczące przyszłości Etiopii i jej wiary w Chrystusa. Część trzecia jest już dość luźno związana z główną historią Kebra Nagast – stanowi zbiór dowodów na to, jakoby wszyscy wielcy władcy starożytności wywodzili się z narodu wybranego, czyli należeli do ludu semickiego. Część ostatnia, czwarta, obejmuje szereg proroctw dotyczących nadejścia Odkupiciela – Chrystusa. Całość Kebra Nagast jest więc również swoistym pomostem kulturowym: łączy najdalszą, pogańską przeszłość Etiopii sprzed królowej Saby, poprzez przyjęcie wiary w jednego Boga, po chrześcijaństHistoria opowiedziana w tej księdze zyskała sobie ogromną popularność jeszcze na długo zanim została spisana. Do dziś po Etiopii i innych krajach Bliskiego Wschodu krążą różne wersje tej legendy: tigrajska, hebrajska, aramejska oraz rozmaite wersje arabskie. Specyfikę tego dzieła dobrze ujmuje Edward Ullendorf, znany etiopista: ,,Kebra Nagast nie jest jedynie utworem literackim, lecz – podobnie jak Stary Testament dla Żydów, a Koran dla Arabów – jest etiopską składnicą uczuć narodowych i religijnych, i być może najprawdziwszym i najbardziej autentycznym wyrazem abisyńskiego chrześcijaństwa."