Spis treści: - Kazania na uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. - Kazanie na święto zaślubin N.M.P. - Kazania na uroczystość M.B. Gromnicznej - Kazania na uroczystość Zwiastowania N.M.P. i inne

Pięciu kapłanów rzymskokatolickich, Polaków: ks. Stanisław Stojałowski, ks. Piotr Wawrzyniak, ks. Wacław Bliziński, ks. Władysław Korniłowicz, ks. Jan Piwowarczyk. Urodzeni na przestrzeni XIX w., zmarli już w XX stuleciu. Byli uczestnikami znacznych, wieloaspektowych przemian historycznych, które zachodziły w owych czasach i miały wpływ na ich kapłańskie doświadczenie, a przy tym kształtowały rzeczywistość narodu polskiego i (lokalnego) Kościoła. Niniejszy szkic służyć ma ukazaniu różnych aspektów ich katolickiej, narodowej i społecznej służby, a przez to wskazaniu zapoznanych dziś tradycji, wzorców, sposobów wcielania w życie katolickiej nauki społecznej w jej ogromnym bogactwie.

W sytuacji historycznej, w jakiej dziś się znajdujemy, skrupulatne i bardzo elementarne przypominanie takich postaci jest czymś nieodzownym. Wskazuje na misyjność Kościoła w nieco innym wymiarze niż indywidualna bądź zbiorowa odpowiedzialność za rodzinę czy zagadnienia legislacji (nie)zgodnej z katolickim porządkiem społecznym, antropologicznym, teologicznym. Podjęcie tego zagadnienia wiąże się z jeszcze jedną niebagatelną sprawą: przywracaniem ciągłości myślenia o wielowymiarowej obecności Kościoła w świecie. Taka refleksja została w Polsce poważnie nadszarpnięta za sprawą doświadczeń lat 1939-1989. Ten czas, nacechowany różnorakim natężeniem rozmaitych prześladowań, nie pozostał bez wpływu na naszą obecną sytuację. Systemowe, strukturalne sprowadzenie Kościoła rzymskokatolickiego do „zakrystii” i wąsko rozumianego „życia parafialnego”, narzucenie wierzącym bierności w sferze publicznej lub proponowanie koncesjonowanego modelu współuczestnictwa w życiu społecznym/politycznym wciąż mają wpływ na katolicką mentalność.

Dziś, co prawda, wiemy, że mamy prawo (i obowiązek) do polityczności, ale wymiar społeczny aktywności katolickiej wciąż chyba stanowi teren nie dość zbadany, przedyskutowany albo traktowany jako optymalny w swoich współczesnych formach mocno zdeterminowanych doświadczeniami historycznymi i różnorakimi niekatolickimi założeniami ideologicznymi. Stąd przypominanie postaci tamtych kapłanów, refleksja nad specyfiką ich posługi duchownej i zaangażowania publicznego jest jeszcze jedną formą ćwiczenia własnej współczesnej, katolickiej tożsamości.