Tihamér Tóth (ur. 14 stycznia 1889 w Szolnok, zm. 5 maja 1939 w Budapeszcie) – biskup katolicki, kaznodzieja, duszpasterz młodzieży i studentów.

Był synem Mátyása i Anny z d. Prisztella. Miał czterech braci. Ojciec, adwokat, zmarł w 1895.

W 1906 uzyskał maturę w niższym seminarium w Egerze. Następnie studiował teologię w Budapeszcie, a także w Paryżu i Wiedniu. Uzyskał stopień doktora i został wyświęcony na kapłana w 1911.

Tuż po święceniach pracował jako wikary i katecheta, a w czasie I wojny światowej był kapelanem na froncie serbskim i rosyjskim. Ze względów zdrowotnych pełnił tę funkcję jedynie do 1915.

Następnie był prefektem budapeszteńskiego seminarium, a w 1924 habilitował się. 1931 został rektorem seminarium.

1938 został biskupem koadiutorem w Veszprém, a po śmierci bpa Nándor Rotta stanął na czele tej diecezji (3 marca 1939).

Zmarł w wyniku komplikacji operacyjnych 5 maja 1939.