Stanisław Helsztyński (właśc. Stanisław Skorupka) (ur. 13 kwietnia 1891 w Kosowie nad Obrą, zm. 14 kwietnia 1986 w Warszawie) – polski historyk literatury, badacz m.in. twórczości Williama Szekspira. Syn Tomasza Skorupki, autora pamiętnika chłopskiego „Kto przy Obrze temu dobrze” (1967) i brat Wawrzyńca Skorupki, również pamiętnikarza chłopskiego, autora wspomnień „Moje morgi i katorgi” (1970). Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu III Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie kształcił się w Münster i Monachium. Następnie podjął studia anglistyczne na Uniwersytecie Poznańskim.W latach 1919-21 służył w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika. Do wybuchu II wojny światowej był nauczycielem gimnazjalnym. W latach 1922-1939 pracował jako nauczyciel w gimnazjum L. Lorentza w Warszawie. W 1926 doktoryzował się na podstawie pracy „Polskie przekłady Miltona i Pope'a”. Habilitował się w 1948, tytuł profesora filologii angielskiej zdobył w 1951. W 1930 został członkiem PEN Clubu, a w 1932 ZZLP. W okresie drugiej wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu. Po wojnie został skierowany na Pomorze Zachodnie, gdzie pełnił funkcję kuratora Szczecińskiego Okręgu Szkolnego. Pracował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie podjął obowiązki reorganizatora katedry anglistyki.