Józef Kantor (ur. 25 czerwca 1870 w Czarnym Dunajcu, zm. 4 października 1920 w Krakowie) – polski nauczyciel, etnograf, znawca gwary podhalańskiej. Był synem Franciszka Kantora, rolnika. Uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie, w gimnazjum Nowym Sączu, w III Gimnazjum w Krakowie i ponownie w Gimnazjum św. Anny. W latach 1892–1898 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1910 roku przygotował pracę doktorską „Ksiądz Marek w dziełach J. Słowackiego i A. Mickiewicza”, która doczekała się druzgocącej opinii ze strony recenzentów. Pracował jako nauczyciel w szkołach średnich w Nowym Sączu, Jarosławiu i Krakowie. W 1907 roku opublikował monografię etnograficzną Czarny Dunajec, jedyną tego typu publikację z Podhala. Od dawien dawna Tatry cieszyły się szczególnym powodzeniem wśród malarzy, poetów i muzyków, którzy ich motyw z chęcią wykorzystywali w swojej twórczości. Przyroda tatrzańska stała się natchnieniem dla wielu polskich poetów. Potęga gór, niezwykła przyroda, cisza i odosobnienie pozwala oderwać się od codzienności i skłania do refleksji. Szczególnym upodobaniem darzyli Tatry poeci Młodej Polski. Przygnębiony szarą rzeczywistością dekadent chętnie oddawał się obcowaniu z potężną przyrodą i góralami. Wśród tatrzańskich skał odzyskiwał on bowiem poczucie bezpieczeństwa. ! Uwagi: Oprawa zarysowana, wytarta i przybrudzona. Brzegi stron zakurzone. Kartki pożółkłe. Blok książki pęknięty. Druk czytelny.