Podręcznik  z wiadomościami z zakresu techniki wykonywania wyrobów kaletniczych.

Kaletnictwo to jedna z wielu gałęzi rzemiosła. Zanim na przełomie XIX i XX w. doszło do rewolucji technicznej, rzemiosło było jedyną formą wytwórczości. Buty, szaty, meble, broń czy biżuteria – wszystko to wychodziło spod rąk rzemieślników. Dosłownie, gdyż do dzisiaj rzemieślnicy wykonują swoje wyroby w dużej mierze ręcznie, a użycie jakichkolwiek maszyn jest możliwe dzięki wprawnym dłoniom i doświadczeniu, gdyż zawsze kierować musi nimi człowiek to między innymi wyróżnia rzemiosło od produkcji fabrycznej]. Włoskie określenie rzemieślnika to artigiano czyt. artidżiano – w dosłownym tłumaczeniu wytwórca sztuki. Kaletnictwo zajmuje się wytwarzaniem min. teczek, toreb, torebek, sakiew, pasków, portfeli, bryloczków . Wszystkie wyroby wykonywane są ze skór naturalnych, najczęściej bydlęcych, z bydła hodowlanego. Proces wytwórstwa kaletniczego jest bardzo złożony. Od przygotowania projektu, wstępnego pierwowzoru, poprzez przygotowanie odpowiednich szablonów dla krojczych, szwaczek i montażystek, dalej krojenie, czasem wypalanie, wytłaczanie, potem klejenie, szycie i wykańczanie już gotowego produktu. Większość prac wykonywana jest ręcznie, jedynie stebnowanie – szycie, odbywa się za pomocą odpowiednich maszyn, obsługiwanych przez szwaczki. Najbardziej rozwiniętym regionem kaletniczym jest Małopolska zrzeszona wokół Krakowskiej Izby Rzemieślniczej, której korzenie sięgają XIV w. Niestety tradycja rzemieślnicza powoli zamiera nie tylko w tym regionie, ale i w całym kraju.