Bioart, sztuka biologiczna, sztuka genetyczna – to tylko wybrane nazwy nowego kierunku poszukiwań i dokonań artystycznych, jakie w książce "Żywa sztuka" opisuje i analizuje Joanna Jeśman. Bioartyści w swojej twórczości wykorzystują metody współczesnej biologii i biotechnologii oraz możliwości stwarzane przez dokonania neuropsychologii i inżynierii genetycznej. Wielu używa własnego ciała i rozmaitych organizmów żywych w połączeniu z systemami informatycznymi dla tworzenia interaktywnych instalacji, w tym koncertów, w których np. rośliny i mikroorganizmy sterują obrazami i dźwiękami. Sztuka biologiczna, jako swoisty nośnik myśli posthumanistycznej, skłania do przemyślenia na nowo fundamentalnych dla humanistyki koncepcji dotyczących podmiotowości czy dychotomicznego postrzegania rzeczywistości. Omówione w książce zjawiska artystyczne i towarzyszące im dyskursy wymagają nowych kompetencji zarówno od widzów, teoretyków, jak i artystów, niemniej podobnej wiedzy i umiejętności potrzebujemy my wszyscy jako świadomi „biologiczni obywatele”. Stajemy bowiem przed wyzwaniem, którego jesteśmy bezpośrednią przyczyną a z którym nikt nigdy wcześniej się nie zmierzył, mianowicie z całkowitym wyginięciem naszego gatunku. Autorka mierzy się z problematyką o ogromnej doniosłości zarówno dla badań kulturoznawczych, jak i dla refleksji nad współczesną sztuką. Autorka przedstawia i bada zarówno projekty artystyczne jak i dyskursy naukowe dotyczące nowych osiągnięć naukowych, z których czerpie bioart. Książka jest jedną z pierwszych prac w skali międzynarodowej proponujących pogłe?bione analizy zjawisk artystycznych dzieja?cych sie? włas´nie na naszych oczach.