Życiorys Jerzego Nowosielskiego nie należy do szczególnie efektownych. Nie ma w nim żadnych niezwykłych wydarzeń , przygód i tego wszystkiego , co fascynuje publiczność przyzwyczajoną do oglądania artysty jako jeszcze jednego dzieła sztuki. Jeżeli postawiłbym tezę (dość oczywistą) jakoby twórczość artysty była odbiciem jego osobowości i doświadczeń życiowych to przykład Nowosielskiego byłby mocnym argumentem jej prawdziwości. Na próżno szukać w jego życiu dramatycznych zwrotów bądź kontrowersyjnych działań, co doskonale odbija się na twórczości artysty. Układając życiorys malarza można by bez obaw złożyć go z konkretnych obrazów z poszczególnych lat twórczości. Zabieg taki w zupełnie wystarczający sposób odwzorowałby rozwój malarza. Oczywiście wymagałoby to dużej wrażliwości i umiejętności odczytywania dzieł sztuki co nie byłoby tak łatwe i oczywiste jak czytanie tekstu. Dla podkreślenia tej teorii chciałbym przywołać artystów, których sztuka cechuje się wielką ekspresją wynikającą z ich burzliwego życiorysu. Takim artystą jest chociażby Witkacy, który przelewał swoje narkotyczne wizje na kartony pod postacią ekspresyjnych portretów, Goya który uwieczniał na rycinach i obrazach to co przeraża go w chaotycznym i barbarzyńskim społeczeństwie, czy Picasso zaczynający od realistycznych rysunków, a kończący na bardzo swobodnym prawie dziecięcym rysunku. Wszystkie te obrazy układają się we wspaniale życiorysy geniuszy malarstwa. Życiorys Nowosielskiego pomimo, iż niezbyt dynamiczny prezentował by się nie mniej widowiskowo, ponieważ jego sztuka jest inna, jest mistyczna i przenosi nas w inny wymiar. Jerzy Cyprian Nowosielski przyszedł na świat 7 stycznia 1923 roku w Krakowie jako syn Anny i Stefana. Matka pochodziła z Jarosławia, ojciec urzędnik kolejowy z rodziny łemkowskiej ze wsi Odrechowa koło Rymanowa. Artysta miał dwóch braci, którzy umarli podczas pierwszej wojny zmarli na zarazę. Jerzy Nowosielski urodził się dość późno i nie zdążył poznać Włodziunia i Jureczka. Jedyny ślad jaki pozostał po rodzeństwie to grobowiec zbudowany przez ojca z dwoma niecodziennymi epitafiami: po lewej ostatnie słowa Włodziunia Nie ma nic złego co by na dobre nie wyszło, biedna, biedna Mamusiu. Po prawej Jureczka: Nie płacz Mamusiu, bo ja przez Twój smutek nie mogę usnąć .Dramat z tym związany odcisnął nieodwracalne piętno na artyście, które towarzyszy mu przez całe życie jako poczucie kruchości i zagrożenia. Mimo, iż matka była katoliczką to Jurko wychowany został w unickiej tradycji ojca. Religia miała decydujące znaczenie dla rozwoju artysty co widać w jego późniejszej twórczości. Niemniejsze znaczenie dla Nowosielskich miały ukraińskie korzenie na co wskazuje duża aktywność Stefana Nowosielskiego w tych kręgach i fakt, iż wybrano go na członka zarządu proswity. Zdarzenia te wskazują, iż artysta wychował się w harmonijnym, inteligenckim domu w którym dostrzegano i rozwijano jego talent. Artysta zapytany: kiedy zaczął interesować się malarstwem? Odpowiada: Bardzo wcześnie. Jeszcze jako chłopiec. Była to moja dziecięca ukryta pasja… chodziłem do muzeów i na wystawy malarskie. W domu też dużo się rozmawiało o sztuce. Było to jednak wychowanie estetyczne w ramach kanonów akademizmu. Chwila w której artysta uświadomił sobie, że zostanie malarzem nadeszła wiele później.