W pracy ukazane zostały zagadnienia związane z pobytem w Polsce jeńców wojennych i internowanych Rosjan, Ukraińców i przedstawicieli innych narodowości mieszkających na wschodzie (na terytorium dawnej Rosji carskiej) w okresie od listopada 1918 r. (od początku odrodzenia Państwa Polskiego) do sierpnia 1924 r. (do momentu zamknięcia ostatnich obozów dla internowanych w Polsce). Zajęto się w niej przede wszystkim jeńcami, którzy dostali się do niewoli polskiej w trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej (luty 1919–październik 1920; a także w mniejszym zakresie jeńcami rosyjskimi przebywającymi w niewoli niemieckiej, którzy po rewolucji listopadowej 1918 r. w Niemczech rozpoczęli masowy powrót do swych domów przez terytorium odradzającego się państwa polskiego. Celem pracy jest dokładne i w miarę możliwości pełne zobrazowanie warunków życia bolszewickich jeńców wojennych w Polsce i porównanie ich z sytuacją internowanych rosyjskich i ukraińskich przebywających również w obozach. Ponadto przedmiotem pracy jest ukazanie kształtowania się stosunków polsko-sowieckich w tym okresie.