Szósty tom cyklu Rougon-Macquartowie.

Powieść rozpoczyna się w 1857, gdy Eugeniusz Rougon, wpływowy polityk bonapartystowski, na skutek zakulisowych intryg zostaje zmuszony do rezygnacji z piastowanych stanowisk. Rougon usiłuje odzyskać pozycję przy pomocy licznych intryg, małżeństwa z niekochaną kobietą oraz romansu z tajemniczą Włoszką Kloryndą, z którą jednak nie chce się ożenić, bojąc się jej silnego charakteru. Dowiaduje się o planowanym zamachu na cesarza, jednak nic w tym kierunku nie robi, licząc na kompromitację ministerstwa spraw wewnętrznych. Faktycznie, Paryżem wstrząsa zamach Orsiniego i to Rougon przejmuje tekę ministerialną, razem z odpowiedzialnością za przywrócenie porządku. Korzystając z okazji, świeżo upieczony minister rozdziela państwowe posady między swoich przyjaciół i protegowanych, deportuje setki przeciwników cesarstwa i zyskuje opinię bezwzględnego i skorumpowanego. Ponownie karta się odwraca: przyjaciele Rougona uważają zyskane względy za niewystarczające i coraz mniej może on liczyć na ich aktywne wsparcie. Kolejne skandale oraz intrygi, tym razem także działania Kloryndy, mszczącej się za to, że Eugeniusz Rougon niegdyś nie chciał się z nią ożenić, doprowadzają go do utraty stanowiska na rzecz dawnego przyjaciela Delestanga. W finale powieści obserwujemy jednak kolejny zwrot: jest rok 1862, a ze względu na zaangażowanie kraju we Włoszech Rougon, wierny sługa cesarza, zostaje ministrem bez teki ze specjalną misją zmiany wizerunku kraju i zarazem dalszych represji. Izba Deputowanych i Klorynda uznają jego polityczny talent.