Bohater tej książki – Jan Gottlieb Bloch – był postacią fascynującą. Urodzony w Radomiu, w skromnej rodzinie żydowskiego farbiarza, w krótkim czasie stał się jednym z najbardziej majętnych i wpływowych biznesmenów Królestwa. Bloch robił karierę o własnych siłach, w iście amerykańskim stylu; jego biografia to ścieżka od przysłowiowego pucybuta (zaczynał jako goniec w kantorze bankowym) do milionera. Budowniczy kolei, zasłużony twórca sieci dróg żelaznych w Królestwie Polskim i Cesarstwie Rosyjskim. Próbował swych sił w ekonomii, jego prace o finansach Rosji oraz o drogach żelaznych w Cesarstwie i Królestwie Polskim zdobyły laury na światowych wystawach w Paryżu. Założył Biuro Statystyczne, protoplastę dzisiejszego Głównego Urzędu Statystycznego. Filantrop nie tylko wspomagający biednych, ale też inicjator projektów edukacyjnych (m.in. powstania Politechniki Warszawskiej), socjalnych i kulturalnych. Radca stanu w rosyjskim Ministerstwie Skarbu, wpływowy polityk na cesarskim dworze, jeden z pomysłodawców I Międzynarodowej Konferencji Pokojowej w Hadze w 1899 roku. Stał się wówczas czołowym działaczem ruchu pacyfistycznego. Chcąc uzmysłowić społeczeństwom skutki wojny, został inicjatorem i twórcą Muzeum Wojny i Pokoju w Lucernie, które zostało otwarte kilka miesięcy po jego śmierci (czerwiec 1902). Muzeum przestało istnieć po I wojnie światowej. Dało początek muzeom podobnego typu w całym świecie i miejscom pamięci.. Pierwszy polski kandydat do Pokojowej Nagrody Nobla, o czym i dziś w kraju mało kto wie (nagrody nie dostał, bo zmarł). Filantrop, twórca jednego z najbardziej popularnych salonów towarzyskich Warszawy. A do tego Żyd i parweniusz! Co więcej, aktywnie broniący mniejszości żydowskiej i domagający się uznania jej praw.