Dzieci często zadają pytania mające naturę pytań filozoficznych. Dlaczego ludzie umierają? Dlaczego muszę słuchać rodziców? Dlaczego na świecie są wojny? Wobec takich pytań dorośli niejednokrotnie czują się bezradni. Nie wiedzą, w jaki sposób rozmawiać z dziećmi na trudne tematy, jakich udzielić odpowiedzi. Bo też czy istnieją jednoznaczne odpowiedzi? Seria DZIECI FILOZOFUJĄ skonstruowana jest w formie rozmowy dzieci i dorosłych. Wykorzystując naturalną prostotę dziecięcych pytań i odpowiedzi, otwiera drzwi do odwiecznych filozoficznych problemów, takich jak znaczenie życia, etyka, emocje, tożsamość czy świadomość. Każdy tom zawiera sześć ważnych pytań. Każde pytanie prowadzi do sześciu możliwych odpowiedzi, których mogłoby udzielić dziecko. Z kolei każda odpowiedź prowadzi do kilku nowych pytań, które w jakiś sposób podważają wcześniejszą odpowiedź. A wszystko to w odniesieniu do codziennego życia dziecka. Charakterystyczne ilustracje oparte na koncepcji żartu rysunkowego pomagają spojrzeć na omawiany problem w sposób humorystyczny, delikatny, poetycki czy nawet nieco wywrotowy - wszak myślenie to świetna zabawa! Książki Oscara Brenifiera wspierają naturalną skłonność dzieci do zadawania pytań o siebie, życie i świat, kształtując u nich tym samym analityczny i abstrakcyjny sposób myślenia. Tytuły rozdziałów w tomie JA, CO TO TAKIEGO?: - Czy jesteś zwierzęciem? - Czy cieszysz się, że rośniesz? - Czy jesteś taki jak inni? - Czy jesteś coś winien swoim rodzicom? - Czy lubisz przeglądać się w lustrze? - Czy sam decydujesz o tym, kim jesteś? Polecamy również: UCZUCIA, CO TO TAKIEGO? ŻYCIE, CO TO TAKIEGO? DOBRO I ZŁO, CO TO TAKIEGO? W przygotowaniu: PIĘKNO I SZTUKA, CO TO TAKIEGO? Marta Lipczyńska-Gil o książce: Oscar Brenifier nie daje prostych odpowiedzi, w zasadzie mnoży pytania, prowokując do własnych poszukiwań, i to jest ogromna siła tej serii. To nie są książki dla leniwych rodziców i dzieci, o nie! Pytania, które stawia autor, często są niewygodne, ale jeśli zadamy je sobie i naszym dzieciom jednocześnie, okaże się, że wspólne poszukiwanie odpowiedzi jest fascynujące, zbliża nas do siebie, daje poczucie, że w odwiecznym szukaniu sensu istnienia nie jesteśmy sami. „Pytam, więc jestem” – mógłby równie dobrze powiedzieć Kartezjusz, a zatem pytajmy ile wlezie!