Stanisław Mirosław Rosik (ur. 1969) – polski historyk, specjalizujący się w chrystianizacji, historiografii, religii Słowian oraz historii średniowiecznej Polski i powszechnej; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim. Urodził się w 1969 roku. Studia podjął w 1988 roku na kierunku historia na Uniwersytecie Wrocławskim. Zakończył je w 1993 roku zdobyciem tytułu zawodowego magistra. Ukończył ponadto teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu oraz tamże podyplomowe studium dziennikarskie. Swoją pracę zawodową związał jednak z Uniwersytetem Wrocławskim, gdzie uczęszczał na studia doktoranckie Jednocześnie pracował jako asystent w Zakładzie Historii Polski i Powszechnej do końca XV wieku w tamtejszym Instytucie Historycznym[3]. W 1998 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia średniowiecza na podstawie pracy pt. Interpretacja chrześcijańska religii pogańskich Słowian w świetle kronik niemieckich XI-XII wieku (Thietmar, Adam z Bremy, Helmold), której promotorem był prof. Lech Tyszkiewicz[4]. Wraz z nowym tytułem otrzymał w Instytucie Historycznym stanowisko adiunkta. W 2011 roku Rada Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia średniowieczna Polski i powszechna, na podstawie rozprawy pt. Conversio gentil Pomeranorum. Studium świadectwa o wydarzeniu (XII wiek)[5]. W 2015 roku prezydent Polski Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. Poza działalnością naukowo-dydaktyczną na Uniwersytecie Wrocławskim jest w zarządzie Towarzystwa Miłośników Starożytności we Wrocławiu, które działa przy Ośrodku Badań nad Kulturą Późnego Antyku i Wczesnego Średniowiecza Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk.