Małgorzata Hendrykowska

Profesor zwyczajny, historyk filmu i kultury filmowej. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. W 1983 obroniła pracę doktorską pt. "Elementy wyjaśniania w filmie o sztuce" (wyd. 1986). W 1993 uzyskała na Wydziale Filologicznym UAM stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych na podstawie rozprawy: "Śladami tamtych cieni. Film w kulturze polskiej przełomu stuleci (1895-1914)". W 2000 otrzymała tytuł profesora.
W roku 2000, wspólnie z Markiem Hendrykowskim, odnalazła we francuskim archiwum filmowym w Bois d'Arcy najstarszy z zachowanych dotąd polskich filmów fabularnych "Pruską kulturę" (1908) oraz uważany za zaginiony film "Odrodzona Polska" (1924).
Wykłada historię filmu. Jest członkiem Rady Redakcyjnej czasopisma "Images. The Internatonal Journal od European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication" i stałym współpracownikiem "Kwartalnika Filmowego". Od roku 2009 - przewodniczącą Rady Naukowej Filmoteki Narodowej w Warszawie. Redaktor naukowy tomów zbiorowych m.in.: "W cieniu braci Lumiere", "Widziane po latach. Analizy i interpretacje filmu polskiego", "Klucze do rzeczywistości. Szkice i rozmowy o polskim filmie dokumentalnym po roku 1989", numeru monograficznego czasopisma "Images" - "The Image in Popular Culture".
Autorka licznych publikacji w tomach zbiorowych krajowych i zagranicznych oraz książek m.in.: "Kronika kinematografii polskiej" (1999); "Smosarska" (2007); "La seconda guerra mondiale nel cinema polacco" (2009).