Kraków (łac. Cracovia, niem. Krakau, jid. ‏קראָקע‎ Kroke) – miasto na prawach powiatu położone w południowej Polsce nad Wisłą, drugie co do liczby mieszkańców [1][5] i powierzchni miasto kraju[1], stolica Polski do 1795 r. i miasto koronacyjne oraz nekropolia królów Polski, od 1000 r. nieprzerwanie stolica diecezji krakowskiej (jednej z pięciu w ówczesnej Polsce), a od 1925 archidiecezji i metropolii. Kraków uzyskał lokację miejską przed 1228 rokiem, ponowna lokacja Krakowa w 1257 r.[6], od odzyskania niepodległości w 1918 r. miasto wojewódzkie (od 1998 r. siedziba władz województwa małopolskiego), jest także centralnym ośrodkiem metropolitalnym aglomeracji krakowskiej i Krakowskiego Obszaru Metropolitalnego. W zapisach historycznych Kraków jest uznawany za główne miasto historycznej Małopolski. Leży na obszarze Bramy Krakowskiej, Niecki Nidziańskiej i Pogórza Zachodniobeskidzkiego.