Tom I - 449 s.
Tom II - 323 s.
Tom III - 350 s.
Średniowiecze – epoka w historii Europy trwająca od V wieku do XV wieku, która rozpoczęła się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego i trwała do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Jest środkowym okresem w tradycyjnym podziale historii Europy na starożytność, średniowiecze i nowożytność. Dzieli się na wczesne, pełne (dojrzałe) i późne średniowiecze.
Schyłek starożytności i początek średniowiecza charakteryzowały się spadkiem liczby ludności, upadkiem miast i najazdami plemion barbarzyńskich. Na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego plemiona barbarzyńskie (w tym różne ludy germańskie) tworzyły nowe państwa. W VII wieku Afryka Północna i Bliski Wschód, będące dotąd częścią cesarstwa wschodniorzymskiego (Cesarstwa Bizantyńskiego), zostały podbite przez Arabów i stały się częścią kalifatu. Chociaż nastąpiła znacząca zmiana stosunków społecznych i struktur politycznych, nie doszło do całkowitego zerwania z dziedzictwem starożytności. Cesarstwo Bizantyjskie przetrwało i nadal było znaczącą siłą. Kodeks Justyniana (zbiór prawa rzymskiego) miał istotny wpływ na rozwój średniowiecznego prawodawstwa. Na zachodzie Europy większość nowo powstałych królestw zaadaptowała niektóre z nadal istniejących rzymskich instytucji. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa były zakładane klasztory. Frankowie pod władzą Karolingów stworzyli imperium obejmujące pod koniec VIII i na początku IX wieku większość zachodniej Europy. Imperium Karolińskie rozpadło się w wyniku walk wewnętrznych i towarzyszącym im najazdów: wikingów z północy, Węgrów ze wschodu i Saracenów z południa.
W okresie pełnego średniowiecza (które zaczęło się w XI wieku) znacznie wzrosła liczba ludności Europy. Było to wynikiem rozwoju technologii i rolnictwa, co w połączeniu ze zmianą klimatu w okresie średniowiecznego optimum klimatycznegopozwoliło na wzrost plonów i rozwój handlu. Stosunki społeczne opierały się na systemie lennym, w którym – w zamian za lenno – wasal był zobowiązany do świadczeń wojskowych na rzecz seniora, oraz poddaństwie chłopów, którzy byli zobowiązani do świadczenia danin i pracy na rzecz feudałów. W celu odzyskania z rąk muzułmanów znajdującej się na Bliskim Wschodzie Ziemi Świętej organizowano od XI do XIII wieku wyprawy zbrojne katolickiego rycerstwa – krucjaty. Pierwsza krucjata została ogłoszona w 1095 podczas synodu w Clermont. W tym okresie zaczęły się tworzyć scentralizowane państwa narodowe. Życie intelektualne tego okresu było zdominowane przez scholastykę – filozofię uzasadniającą prawdy wiary. Powstawały pierwsze uniwersytety. Do wybitnych osiągnięć średniowiecza należały filozofia Tomasza z Akwinu, malarstwo Giotta, poezja Dantego i Chaucera, podróże Marco Polo i architektura gotyckich katedr (np. w Chartres).
W okresie późnego średniowiecza klęski głodu, zarazy i wojny spowodowały znaczny spadek liczby ludności Europy; pomiędzy 1347 a 1350 czarna śmierć przyczyniła się do śmierci około 1/3 ówczesnej populacji Europy. Wojnom pomiędzy państwami, wojnom domowym i buntom chłopskim towarzyszyły spory, herezje i wielka schizma w Kościele katolickim. Zmiany w kulturze i technologii przekształciły społeczeństwa europejskie, oznaczając kres średniowiecza i początek dziejów nowożytnych.
I Cesarstwo Francuskie – francuskie państwo, w którym najwyższą władzę sprawował Napoleon Bonaparte jako cesarz Francuzów - Napoleon I. Istniało w latach 1804-1814 i 1815. W czasie największego rozwoju terytorialnego cesarstwo obejmowało rozmaite protektoraty i posiadało wiele państw zależnych. Francja zmuszona była wówczas prowadzić wojny z prawie wszystkimi krajami Europy, łączącymi się przeciwko niej w kolejnych koalicjach. Kres cesarstwu położyła abdykacja Napoleona na rzecz Napoleona II, ten jednak nie został dopuszczony do władzy, a tron francuski zwrócono Burbonom.
2 grudnia 1804 I konsul Napoleon Bonaparte koronował się w katedrze Notre Dame na cesarza Francuzów. Według legendy w kluczowym momencie koronacji Napoleon wyciągnął, stylizowaną na wzór rzymski, koronę z rąk papieża Piusa VII i włożył ją sobie na głowę. Potem koronował Józefinę na cesarzową. W uroczystości koronacyjnej nie uczestniczyła matka Napoleona, Letycja Buonaparte. W odpowiedzi na koronację Napoleona, cesarz rzymsko-niemiecki Franciszek I Habsburg koronował się na cesarza Austrii pod imieniem Franciszek II . Ogólnoeuropejską reakcją na ten czyn było utworzenie w sierpniu 1805 roku III koalicji antyfrancuskiej . Zakończona pokojem w Preszburgu dała początek nowej wojnie, która wybuchła już następnego roku z Prusami. Po jej zakończeniu w Tylży w 1807 roku imperium Napoleona i cara Aleksandra połączyło się sojuszem, a Rosja zobowiązała przestrzegać blokady handlowej z Anglią. Lecz w tym czasie intrygi Napoleona w sprawy Hiszpanii spowodowały wybuch kolejnej wojny. Tym razem dzięki desperacji Hiszpan i talentowi angielskiego generała Wellingtona, spowodowały klęskę armii francuskiej i wkroczenie Anglików do Tuluzy w 1814. V koalicja antyfrancuska wybuchła w 1809 roku, kiedy to Austria zaatakowała Związek Reński i tym samym sprowokowała Napoleona do powrotu z Hiszpanii. Udany dla Austrii początek wojny z zwycięską bitwą pod Aspern nie zagwarantował jednak ostatecznego sukcesu: kilka miesięcy później Austriacy przegrali decydującą pod Wagram. W jej wyniku został zawarty rozejm w Znaim, a następnie podpisany pokój w Schonbrunn, a Francja znów powiększyła swój stan posiadania.Po nieudanej wyprawie na Rosję w 1812 roku i przegranej w bitwie pod Lipskiem w 1813 roku , Napoleon został zmuszony do walki na terenie Francji. Mimo błyskotliwej kampanii sześciodniowej, uznawanej przez historyków za jedną z najlepszych w karierze Bonapartego, blisko 400 tys. armia koalicjantów zmierzała w stronę Paryża. Miasta broniło ok. 50 tys. żołnierzy pod dowództwem brata Napoleona, Józefa. Stolica poddała się 31 marca, przyspieszając upadek cesarstwa. Ostatecznie Bonaparte podpisał akt abdykacji, 6 kwietnia 1814 roku w Fontainebleau na południe od Paryża. Po tym wydarzeniu Napoleon został zesłany na małą śródziemnomorską wyspę Elbę gdzie przebywał zaledwie dziesięć miesięcy.
Liczne czarno białe obrazki
