Marian Ksawery Kallas (ur. 3 grudnia 1938 w Kościerzynie) – polski prawnik specjalizujący się w historii administracji oraz historii państwa i prawa polskiego, profesor nauk prawnych. W 1955 ukończył Liceum Ogólnokształcące TPD w Starogardzie Gdańskim i podjął studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ukończył je w 1960, broniąc pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem Witolda Łukaszewicza. Po studiach pracował jako nauczyciel w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii (1960–1961) oraz w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu (1961–1962). W 1962 został zatrudniony jako asystent na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1968 uzyskał na tej uczelni stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy pt. Konstytucja Księstwa Warszawskiego z 22 VII 1807 r., jej powstanie, systematyka i główne instytucje w związku z praktyką i ustawodawstwem szczegółowym, a jej promotorem Wojciech Hejnosz. W 1975 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku i rozprawy pt. Organy administracji terytorialnej w Księstwie Warszawskim, przedstawionej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1992 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Na UMK pracował do 2004, od 1997 na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 1978–1990 kierował Zespołem Konstytucjonalizmu Polskiego XVIII–XX wieku. W latach 1995–1998 był kierownikiem Katedry Historii Państwa i Prawa Polskiego. Od 1998 pracował także na Akademii Teologii Katolickiej, gdzie kierował Katedrą Historii Prawa na Wydziale Prawa Kanonicznego UKSW. Został również kierownikiem Katedry Historii Ustroju i Prawa na wydziale Prawa, Administracji i Integracji Europejskiej Wyższej Szkoły Menadżerskiej w Warszawie, a także dziekanem Wydziału Prawa i Administracji Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie. Związany również z Wyższą Szkołą Ekonomii, Prawa i Nauk Medycznych im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach. Współpracował też z Wyższą Szkołą Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie i Wyższą Szkołą Humanistyczno-Ekonomiczną we Włocławku. W tym nietypowym podręczniku Autorzy prezentują historyczno-prawne ujęcie dziejów Polski Ludowej. Książka zawiera charakterystykę podstawowych instytucji ustrojowych i prawnych w powojennej Polsce (do 1989 r.). Tematyka - ukazana interesująco i ze staraniem o obiektywizm - została ściśle powiązana z rzeczywistością polityczną. Autorzy podjęli próbę reinterpretacji tej problematyki. Podręcznik jest przeznaczony dla szerokiego kręgu odbiorców, a w szczególności dla studentów wydziałów prawa i prawa sądowego Polski Ludowej. Literatura i indeks nazwisk wraz z datami życia i funkcjami zawodowymi osób tam wymienionych - zdecydowanie wzbogaca to cenne opracowanie. !