"Historia prawca w Polsce na tle porównawczym" obejmuje wieki X-XVIII (cz. 1), Polskę pod zaborami (cz. 2) oraz okres międzywojenny (cz. 3). Przedstawia całość prawa sądowego: źródła prawa, prawo cywilne, prawo karne, procedury sądowe (cywilną i karną) oraz całokształt wymiaru sprawiedliwości. Rozważania prowadzone są na płaszczyznach doktryny, regulacji prawnych oraz ich realizacji (głównie przez orzecznictwo). Tło porównawcze obejmuje Europę, przede wszystkim ważniejsze kraje (czasem wychodzi poza Europę). Takie szerokie porównawcze potraktowanie rozwoju instytucji prawnych ma lepiej ukazać polskie prawo, jego odrębności lub podobieństwa rozwojowe z europejskim prawem. Istotną warstwę stanowi bibliografia prawnicza (polska w zasadzie pełna a obca zostata szeroko uwzględniona). Zestawienia bibliograficzne są szczegółowo rozczłonkowane rzeczowo, geograficznie i chronologicznie (niekiedy do bardzo wąskich zagadnień). Ma to ułatwić podejmowanie badań porównawczych. Uwieńczeniem tych trzech części merytorycznych jest czwarta część, która obejmuje indeksy: rzeczowy, geograficzny i osobowy. Mają umożliwić szybkie odszukanie instytucji prawnej lub autora dzieła prawniczego. Autorem tej syntezy naukowej (która otrzymała "Laur Jagielloński" w 2002 r.) jest emerytowany prof. zw. dr hab. Stanisław Płaza, wieloletni kierownik Katedry Historii Prawa Polskiego UJ.