Drugi tom Historii Biblioteki Jagiellońskiej, wydany 50 lat po ukazaniu się pierwszego, zawiera opis dziejów Biblioteki w latach 1775-1918. Rozwój książnicy przedstawiono na tle historii Krakowa i Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w opracowaniu podjęto wszystkie najważniejsze tematy związane z funkcjonowaniem Biblioteki w tym okresie, a więc dotyczące siedziby, organizacji i finansów, personelu, zbiorów i warsztatu informacyjnego, działalności usługowej oraz popularyzacji i nauki. W książce opisano proces przemian Biblioteki Jagiellońskiej od reformy Biblioteki Kolegium Większego, zapoczątkowanej w latach 70. XVIII wieku, do momentu, gdy stała się odrębną instytucją uniwersytecką o stabilnych podstawach formalno-prawnych, materialnych i kadrowych. Przez blisko 150 lat - mimo różnych problemów i przeciwności - Biblioteka Jagiellońska nie tylko zachowała ciągłość swojego istnienia, ale także zaczęła funkcjonować i rozwijać się jako placówka w pełni zorganizowana, zdolna do realizowania zadań i funkcji przynależnych jej jako bibliotece uniwersyteckiej, naukowej, a także narodowej. Stała się zarazem ważną jednostką Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz instytucją nauki i kultury polskiej jako skarbnica piśmiennictwa ojczystego, ważne miejsce pracy naukowej i dydaktycznej oraz ośrodek polskiego życia umysłowego w okresie zaborów. Monografia, oparta na bogatej podstawie źródłowej, stanowi cenne opracowanie dziejów nie tylko Biblioteki Jagiellońskiej, ale także Uniwersytetu Jagiellońskiego i polskiego bibliotekarstwa.