Monografia Krzysztofa Groniowskiego ma charakter absolutnie pionierski. Rozpatruje ona kardynalną sprawę uwłaszczenia polskiej wsi, sprawę dotąd bardzo mało zbadaną. Reforma uwłaszczeniowa w Królestwie była poruszana przez wielu autorów, lecz na ogół dość ogólnikowo, bez oparcia o szeroką bazę źródłową. Ma też rację Groniowski pisząc, że w zalewie ocen, wniosków syntetycznych aprobat czy zastrzeżeń czytelnik znajdował zaledwie pojedyncze fakty,trochę liczb, parę sylwetek. W dotychczasowej literaturze przedmiotu szczególnym odłogiem leżały sprawy związane konkretnie z realizacją reformy uwłaszczeniowej, niedostateczne wiadomości posiadaliśmy też o walce różnych kierunków w łonie biurokracji carskiej w okół sprawy chłopskiej w Królestwie Polskim . Praca Groniowskiego braki te wyrównuje dostarczając historiografii bardzo wiele nowego, nieznanego dotąd materiału. Autor wykorzystał olbrzymią w prost ilość archiwaliów , przewertował tysiące dokumentów . Książka wymagała olbrzymiej pracochłonności. Dzięki skrupulatności, zdolności wydobycia z ogrom u faktów zasadniczych procesów rozwojowych, Groniowski stworzył rzetelny obraz wypadków.