Sławomir Miklaszewski, syn Jana i Celiny z Brzostowskich urodził się 11 listopada 1874 r. w Augustowie. Po ukończeniu w 1895 r. III Gimnazjum Państwowego w Warszawie studiował na Oddziale Przyrodniczym Wydziału Fizyko-Matematycznego Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1899 r. stopień naukowy kandydata nauk przyrodniczych na podstawie prac z zakresu chemii organicznej. Studia uniwersyteckie, a w szczególności oddziaływanie tak wybitnych profesorów, jak Aleksander Logorio, z którym badał  rozpuszczalność minerałów skałotwórczych w magmach o różnym składzie chemicznym, dały mocny fundament dla jego przyszłej pracy naukowej w ciągu całego życia. 
Po ukończeniu  uniwersytetu Miklaszewski został starszym asystentem przy Katedrze Chemii Rolnej Uniwersytetu Jagiellońskiego i pracował pod kierunkiem prof. Emila Godlewskiego (seniora) nad zagadnieniami nitryfikacji oraz nawożenia. Z końcem 1900 r. wrócił do Warszawy, polecony przez Godlewskiego jako kandydat na kierownika Pracowni Gleboznawczej organizowanej przez Delegację Gleboznawczą Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu przy Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. Pracownią tą kierował od 1 stycznia 1902 r., jak również w latach 1906-1919, kiedy była własnością Sekcji Gleboznawczej Centralnego Towarzystwa Rolniczego.