Obszerne studium A. Fantolego sytuuje się w tym nurcie badań dotyczących Galileusza, który zainicjowany w latach 40. przybrał na sile w ostatnim dziesięcioleciu dzięki licznym zachętom Jana Pawła II. (...) To właśnie papież mówił o tragicznym wzajemnym nieporozumieniu, jakie miało miejsce 350 lat temu pomiędzy Ťnowąť nauką i Galileuszem a teologią. Monografia Fantolego nie jest jedynie biografią, lecz - jak pisze sam autor - jej celem jest Ťwydobycie na jaw tych wszystkich czynników: pojęciowych, ideologicznych i religijnych, które przejawiały się w różnych okresach życia Galileusza, i pokazanie ich subtelnej współzależności dialektycznej, która stopniowo prowadziła do konfliktu Galileusza z filozofami, teologami i w końcu z Kościołemť. Autor odbył studia z zakresu fizyki, filozofii i teologii i przez wiele lat wykładał filozofię i historię myśli zachodniej na tokijskim uniwersytecie Sophia. Jego książka jest owocem wieloletnich badań dotyczących życia i myśli Galileusza. Mimo olbrzymiej liczby danych o charakterze historycznym, filozoficznym i teologicznym, książka jest napisana w sposób bardzo przystępny, jej lektura zaś - wciągająca. (fragment recenzji z oryginału włoskiego książki - „Przegląd Powszechny” 1997 nr 3)