W połowie 2012 roku, czyli ponad rok po wypadku jądrowym w elektrowni Fukushima Daiichi, jednym z największych w dziejach ludzkości, dziesiątki tysięcy Japończyków wyszły na ulice, by zaprotestować przeciwko polityce energetycznej rządu. Dlaczego rok po wypadku? Kto protestował i dlaczego? Jakie były skutki tych protestów? Książka jest próbą odpowiedzi na te pytania. Na podstawie własnych badań terenowych i przeglądu dotychczasowej literatury autorka przedstawia genezę, formy organizacji i działania ruchu społecznego skierowanego przeciwko elektrowniom atomowym oraz omawia wpływ, jaki ruch ten wywarł na politykę energetyczną państwa. Powyższe zagadnienia przedstawione są na tle wcześniejszych wypadków i zdarzeń jądrowych, sytuacji politycznej w czasie wypadku, systemu decyzyjnego zdominowanego przez tzw. „nuklearną wioskę” oraz sposobu zarządzania kryzysowego przez władze. Warto dodać w kontekście polskich dyskusji na temat Fukushimy, że nie bez znaczenia był fakt, jak orzekła niezależna parlamentarna komisja badawcza ds. wypadku, że przyczyną „nie była ‘katastrofa naturalna’ [trzęsienie ziemi i tsunami], ale że była to jednoznacznie ‘katastrofa wywołana przez człowieka’ [jinsai]”.