Fotografie prezentowane w albumie zostały wybrane z ponad półtora tysiąca zachowanych zdjęć wykonanych przez Stanisława Ignacego Witkiewicza i z kilkuset fotografii zrobionych mu w ciągu całego zycia, najczęściej przez osoby z bliskiego otoczenia. Przeciw nicości Ewy Franczak i Stefana Okołowicza nie jest klasycznym photobookiem przede wszystkim dlatego, że książka ta powstała niemal pół wieku po śmierci głównego bohatera i autora opublikowanych w niej zdjęć. W tym sensie album jest interpretacją, opracowaniem artystyczno-historycznym i jednocześnie pionierskim katalogiem dzieł fotograficznych Stanisława Ignacego Witkiewicza. Składająca się z tekstu wstępnego i szczegółowo opisanych 383 fotografii czarno-białych i 18 kolorowych książka prezentuje zdjęcia w znakomitej większości nigdy wcześniej nie publikowane, a do tego pokazuje je jako dzieła autonomiczne i równie ciekawe jak choćby twórczość malarska Witkacego. W ten sposób Franczak z Okołowiczem dokonują aktu kreacji autora o kluczowym dla fotografii polskiej znaczeniu. Przeciw nicości jest efektem pionierskiej pracy z archiwum po pisarzu, malarzu i filozofie jakim był Witkacy. Praca archiwalna, naukowa i - dziś byśmy powiedzieli - kuratorska wykonana została przez Stefana Okołowicza i Ewę Franczak, którzy stali się depozytariuszami dużej części archiwum artysty. Druga połowa archiwum trafiła do Muzeum Tatrzańskiego (album łączy zdjęcia z obu źródeł). Jako pierwsza książka prezentująca archiwum fotograficzne artysty Przeciw nicości ma w sobie czar i niewinność niedostępną już niestety współczesnym witkacologom. Kwestie metodologiczne nie były wówczas złożone i dopiero później zaczęły się komplikować stając się programem życia zwłaszcza Stefana Okołowicza, fotografa i artysty, autora licznych tekstów, opracowań i wystaw poświęconych autorowi Pożegnania jesieni.