Opowieść o miłości Piera i Lucii, których poznajemy w różnych momentach ich życia. To także portret pewnego pokolenia: ludzi trzydziestoletnich, którzy jednak nie mają poczucia stabilności i żyją z dnia na dzień, bez większych planów i marzeń. Kuszą ich tysiące modeli życia, ale żadnego nie potrafią wybrać dla siebie. Na poszukiwania udają się do obcych krajów, wchodzą co chwila na nowe ścieżki i wciąż błądzą. Ich miłość, oszukiwana przez złudzenie coraz szybszych i efektywniejszych sposobów komunikacji, zmienia się i ujawnia swoje okrutne oblicze. Fior wręcz dekonstruuje potoczne znaczenie określenia „komunikować się”, służącego do nazwania także rozmowy telefonicznej. Jego bohaterowie nie komunikują bowiem sobie tego, co naprawdę istotne, tego, co prawdziwe. Żyją w czasach, w których oddalenie od siebie o pięć tysięcy kilometrów nie uniemożliwia nawiązania bezpośredniego kontaktu, ale rozmawiać ze sobą nie umieją – pisał o dziele Manuela Fiora, jednego z najciekawszych współczesnych twórców komiksów, Jerzy Szyłak w „Leksykonie powieści graficznych”. Autor „Pięć tysięcy kilometrów na sekundę” z niezwykłą wprawą prowadzi czytelnika przez zmieniający się świat, upływający czas i emocje bohaterów. Ta pełna subtelności i niedopowiedzeń historia relacji między dwójką ludzi opowiedziana jest za pomocą zachwycających akwarel. Komiks przyniósł Fiorowi prestiżową nagrodę dla najlepszego albumu na festiwalu w Angouleme w 2011 roku.