Specyficzne kompetencje i obowiązki, jakie posiadają funkcjonariusze policji, w tym prawo do użycia siły, muszą wiązać się z odpowiednim fundamentem moralnym, aby tych uprawnień nie używać w sposób sprzeczny nie tylko z prawem, ale i ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. Ma to zarówno uchronić tę służbę przed degeneracją i dać narzędzie oczyszczania własnych szeregów z osób niegodnych munduru, jak i zapewnić właściwe, doniosłe, pełne szacunku i zaufania społeczne postrzeganie tej służby. Autor zauważa, iż dominująca w społecznej rzeczywistości, typowa dla postmodernizmu atmosfera negacji wartości skutkuje erozją etosu służb mundurowych, w tym policji. Autor stawia sobie za cel przywrócenie kategoriom moralnym należnego miejsca w służbach związanych z dbałością o szeroko rozumiane bezpieczeństwo.