Fascynująca, bogato ilustrowana i nie pozbawiona refleksji, autobiograficzna opowieść dziennikarza i animatora kultury, patrona pierwszych polskich festiwali jazzowych, inicjatora sopockiego Non-Stopu i pierwszej polskiej dyskoteki, który wprowadził do naszego kraju rock’n’rolla i wymyślił dlań swojsko brzmiącą nazwę „mocne uderzenie”. To historia twórcy zespołów: Rhythm’n’Blues, Czerwono- i Niebiesko-Czarni, Breakout, SBB i odkrywcy talentów na miarę: Czesława Niemena, Michaja Burano, Krzysztofa Klenczona, Ady Rusowicz, Wojciecha Kordy i wielu innych. To nie pozbawione sentymentu wspomnienie o latach młodości spędzonych w Wilnie i Rydzynie, o studiach w Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni czy karaibskiem rejsie pod żaglami „Daru Pomorza”. To opowiadanie z pierwszej ręki o ważnych dla polskiej kultury wydarzeniach, których autor był świadkiem, a często i pomysłodawcą. „Epitafium na śmierć rock’n’rolla” jest żarliwą, być może kontrowersyjną, apoteoza czasów, w których rock’n’roll powstawał i rozwija się aż po dni których symbolem stały się festiwale w Jarocinie. To książka, która zainteresuje zarówno słuchaczy Radia Luxemburg i programów Willisa Connovera, jak i tych wychowanych na Programie III Polskiego Radia.