Mieczysław Srokowski (14 sierpnia 1873 we wsi Bybło koło Brzeżan, zm. 11 września 1910 w Warszawie) – polski pisarz i poeta.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczył się w Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie, a następnie studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Występował w prowincjonalnych trupach aktorskich w Królestwie Kongresowym.

Stanisław Helsztyński wymienia go jako jednego z grona tzw. "młodopolskich meteorów". Początkowo pisał wiersze w konwencji młodopolskiej. Jego utwory poświęcone były zagadnieniom społecznym, a także tematyce erotycznej. Próbą stworzenia oryginalnej powieści erotyczno-psychologicznej jest skandalizujący wówczas Kult ciała (1910). W powieści tej graniczący z perwersją erotyzm staje się jedyną ideą i celem życiowym powieściowych bohaterów. Co ciekawsze, plan erotycznej gry ułożony przez parę kochanków wyklucza z góry miłość, ważniejszy jest szał i rozkosz zmysłowa. Tą problematyką bardzo niedoceniany Srokowski antycypował wiele wątków obecnych w literaturze XX wieku. Powieść została skonfiskowana, zaś autorowi wytyczono proces o obrazę moralności publicznej. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 74-3-13).