1. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami tom I od litery A do Ażur- 647 stron, 1898r.

2. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami tom II od litery B do Borysz- 640 stron, 1898r.

3. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami tom III od Boryszewski do Constable- 624 strony, 1898r.

4. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami tom IV od Constans do Dżyhad- 624 strony, 1899r.

5. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom v od E do Fyt- 597 stron, 1899r.

6. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom VI od G do Herburty- 640 stron, 1900r.

7. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom VII od Hercegowina do Jylland- 579 stron, 1900r.

8. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom VIII od K do Kruszyński- 640 stron, 1900r.

9. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom IX od Krut Bolej do Marr- 640 stron, 1901r.

10. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom X od Marrast do Nyx- 601 stron, 1901r.

11. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom XI od O do Polonus- 615 stron, 1901r.

12. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom XII od Polska do Rohan-640 stron, 1902r.

13. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom XIII od Rohatyn do Sovereign-640 stron, 1902r. 

14. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom XV od U do Yvon-574 stron, 1903r.

15. Encyklopedia Powszechna z ilustracjami  tom XVI od Z do  Żyżmorskie starostwo i Siplement- 300 stron, 1904r.

Samuel Orgelbrand (ur. 1810 w Warszawie, zm. 16 listopada 1868 w Warszawie) – polski drukarz i wydawca pochodzenia żydowskiego, związany z Warszawą. „Odkrywca” Józefa Ignacego Kraszewskiego, wydawca pierwszej polskiej nowoczesnej wielotomowej encyklopedii.

Był synem niezamożnego kupca Chaima Judy i Anny z domu Jud i starszym bratem Maurycego. W swych latach młodzieńczych, 1826–1830, Samuel był uczniem Rządowej Szkoły Rabinów, której program kształtowany był przez żywe w niej tendencje asymilacyjne; mimo więc swojej tradycji kulturowej i religijnej był później zwolennikiem asymilacji kulturowej ludności żydowskiej w społeczeństwie polskim. Ożeniony z Anną Starkman (1812-1884), córką zamożnego handlarza futrami z warszawskiej Pragi. Miał z nią ośmioro dzieci: Elżbietę (1838-1905), Rozalię (1839-1843), Karolinę (1840-1905), Joachima (1841-1859), Józefa (1843-1848), Hipolita (współwłaściciela wydawnictwa, 1843-1920), Mieczysława (współwłaściciela wydawnictwa, prawnika, 1847-1903) i Helenę (1850-1922)[1].

Działalność wydawniczą rozpoczął w 1829 wydaniem ody „Ostatni człowiek” T. Campbella w tłumaczeniu K. Piotrowskiego. Przy ul. Nowiniarskiej 1800 otworzył w 1836 r. księgarnię antykwaryczną pod firmą „S. Orgelbrand i Sp.” (chociaż w spółce tej nie miał wspólnika); w 1839 przeniósł ją na ul. Miodową 496. W 1840 uruchomił przy księgarni wypożyczalnię książek polskich, a w 1845 – również francuskich. W latach 1841 do 1857 był współwłaścicielem księgarni w Suwałkach, później uruchomił również skład książek w Lipsku. Udzieliwszy bratu Maurycemu pożyczki 4500 rubli stał się też – do czasu spłaty połowy długu – właścicielem założonej przezeń księgarni w Wilnie. W roku 1859 nabył na własność kamienicę przy Krakowskim Przedmieściu 372 i przeniósł do niej księgarnię z Miodowej (przedtem zlikwidował tam wypożyczalnię). Księgarnię urządził „na wielką skalę i podług nader umiejętnego planu”. Od roku 1863 prowadził w swojej księgarni sprzedaż książek wyłącznie wydanych własnym nakładem, wyprzedawszy uprzednio asortyment obcych wydawców