W Księdze rzeczy, a także i żywe istoty poruszają się we wszechświecie słowa, który jest ich światem. Właśnie w ten sposób świat jest w Księdze. Postrzeganie świata dokonuje się poprzez słowa i bardzo szybko zauważamy, że to postrzeganie jest tylko naszą własną przemianą w słowie, najpierw nieświadomą, potem akceptowaną. Stajemy się słowem, które nadaje rzeczywistość rzeczom, istotom. Pisanie to zawsze mierzenie się z tą rzeczywistością, aby ją uznać za swoją. Wszystko staje się w końcu rzeczywiste i my także stajemy się rzeczywiści.
Z posłowia Michała Pawła Markowskiego: W Księdze wiara w Boga, a więc także w mowę i dzieje, zostaje odmówiona o tyle, o ile wiara nie ma słów dla samej siebie. Wierze brak słów. Dlatego jej domem jest Księga. Księga to tylko inna nazwa tego, co upragnione i na co nie ma słów.