Budowa i przebudowa szlaków komunikacyjnych nie powinna wpływać negatywnie na środowisko naturalne, a przede wszystkim szkodzić mu. Zatem inwestycje komunikacyjne powinny w miarę możliwości być w zgodzie z otaczającym środowiskiem przyrodniczym, respektować prawa i potrzeby dzikich zwierząt, które w nim żyją. Planowanie rzebiegu szlaku drogowego czy też kolejowego powinno uwzględniać istniejące korytarze ekologiczne, w tym związane z obszarami sieci Natura 2000. To zadanie jest trudne do rozwiązania z uwagi na interdyscyplinarność i złożoność zagadnień. Problem zmniejszenia negatywnego wpływu infrastruktury transportowej (drogowej i kolejowej) na życie dzikich zwierząt analizowany był przez wielu krajowych specjalistów. W wielu przykładach przy planowaniu procesu inwestycyjnego wykazano możliwość osiągnięcia tego niezwykle ważnego konsensusu. Do jego osiągnięcia trzeba korzystać z rzetelnego zbioru danych uzyskanych z pomiarów, obserwacji, oraz studiów i analiz. Dotyczy to właściwego kształtowania, konstruowania, wykonywania i wyposażania obiektów infrastrukturalnych służących potrzebom ekologicznym. Ważny jest tu zarówno rodzaj użytych materiałów, technologii, jak i konstrukcji obiektów, tak aby spełnić ich założoną funkcjonalność. W odczuciu autorów podane wyżej kryteria dobrze spełniają ekologiczne obiekty gruntowo-powłokowe omówione w tej pozycji. Książka przeznaczona jest dla praktyków w dziedzinie inżynierii lądowej, w tym służb utrzymania dróg kołowych i linii kolejowych. Może także służyć jako podręcznik akademicki dla pracowników uczelni i studentów kierunku inżynierii lądowej i transportu. Stanowi kompendium informacji dla osób chcących poszerzyć swoją wiedzę na temat obiektów ekologicznych stosowanych w infrastrukturze komunikacyjnej.