Książka – świadectwo. Książka – wspomnienie. Książka – testament. Wojna zarejestrowana oczami dziesięcioletniego Krzysia, który – osierocony przez rodziców i odłączony od dalszej rodziny – tuła się i pracuje na utrzymanie, by przetrwać wśród obcych. Walcząc o życie chłopiec zagrzebie się w gnijących odpadkach w trakcie łapanki po zamachu na Kutscherę, ucieknie sprzed lufy celującego w jego czoło gestapowca, zostanie nieświadomym swej roli kurierem wielokrotnie przekraczającym zieloną granicę między III Rzeszą a Generalną Gubernią, będzie pracować w piwiarni u folksdojcza, głodować i zarabiać na życie śpiewaniem w okupowanej Warszawie, stanie się celem polowania dla pilota sowieckiego myśliwca i prawie zamarznie, powracając do przybranego domu. Edward Piega – emerytowany pracownik Instytutu Lotnictwa w Warszawie z ponad 40-letnim stażem pracy. Konstruktor z wyboru, poeta i prozaik z zamiłowania. Po przejściu na wcześniejszą emeryturę oddał się w pełni swojej pasji, dzięki której powstał zbiorek wierszy i opowiadań, częściowo publikowanych w wortalu literackim Granice.pl pod loginem dedal23 oraz interwencjaprawna.pl/wiersze lub opowiadania. Opowiadanie, „Pestki palone, pestki...” zostało wyróżnione w konkursie „Seniorzy klawiaturą i piórem”. Ukoronowaniem pasji literackiej autora jest niniejsza autobiografia.