Książka w części francuska w części grecka.

Król Edyp

Syn króla Teb, Lajosa i Jokasty. Gdy był niemowlęciem rodzice nakazali porzucić go w górach ze skrępowanymi nóżkami w obawie przed wypełnieniem się proroctwa iż będzie on ojcobójcą. Jednak w wyniku litości ze strony pastuch, służącego Lajosa trafia do Koryntu na dwór króla Polybosa – który sam był bezdzietny i bezpłodny. Tam zostaje mu nadane imię Edyp co ma wywodzić się od opuchniętych nóżek chłopca – efekt skrępowania ich więzami. Edyp wychowuje się w błogiej nieświadomości o własnym pochodzeniu. Jego przybranymi rodzicami są Polybos z Koryntu i Merope z Dorydy. Gdy dorasta dowiaduje się, że jest podrzutkiem. Szukając pomocy w odnalezieniu swoich korzeniu u wyroczni delfickiej otrzymuje straszliwą przepowiednie iż będzie ojcobójcą i zawrze kazirodczy związek z własną matką. W obawie przed wypełnieniem się wróżby wyjeżdża z Koryntu i trafia do Teb. Między czasie zabija starca, który później okazuje się być jego biologicznym ojcem – wypełnia w ten sposób nieświadomie pierwszą część przepowiedni. Następnie w Tebach żeni się z wdową po Lajosie, Jokastą – jest to tak naprawdę jego biologiczna matka, wypełnia więc drugą część przepowiedni. Od tego momentu bohater przeżywa tragizm swojej postaci, okazuje się być bezsilny wobec wyroków boskich. Ostatecznie w akcie rozpaczy okalecza się wybijając sobie oczy. Na własną prośbę zostaje skazany na banicję. Przed odejściem żegna się ze swoimi dziećmi – ma ich czworo dwóch synów i dwie córki (Antygona i Ismena).