Marie-Auguste Massacrié-Durand (18 lipca 1830 - 31 maja 1909) - francuski organista, wydawca i kompozytor muzyki klasycznej. Napisał m.in.: zarysy literatur egipskiej, babilońsko-asyryjskiej, epigrafiki kanaańskiej, literatury hebrajskiej i perskiej w zbiorowych "Dziejach literatury powszechnej" (t. I, 1880), charakterystykę początków średniowiecza (tamże, tom II., 1887), "Słownik narzeczy ludów kamczackich" (1891–1894, 5 t.), "Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie, księga wstępna do literatury apokryficznej w Polsce” (1905), "Dzieje jednego Boga" (1905), "Dwa dokumenty ludzkości (Dziesięcioro przykazań Bożych i deklaracja praw człowieka)" (1907), "Na przełomie dziejowym. Początki piśmiennictwa judaistyczno-chrześcijańskiego" (1907), "Dzieje jednego z synów bożych" (1908), "Spinoza. Rzecz historyczno-społeczna" (1910), "Apokryfy judaistyczno¬chrześcijańskie w polskich przeróbkach" (1911), "Katolicyzm, modernizm i myśl wolna" (1912), "Mężczyzna a kobieta" (1918, studium historyczno-socjologiczne). "Jehowa. Mrok średniowiecza i król pruski, Wilhelm II." (1919), "Dzieje trzech osób w jednym Bogu" (1915), "Przeszłość w teraźniejszości. Zbiór dociekań i rozważań społeczno-naukowych" (1901).