Dzienniki 1822 - 1863, tom XIV 

część 1 - (1822 - 1853) 399 str.

część 2 - ( 1854- 1863) 510 str. 

Ferdinand Victor Eugène Delacroix  ur. 26 kwietnia 1798 w Saint-Maurice-en-Chalencon, w departamencie Ardèche, we francuskim regionie administracyjnym Rodan-Alpy, zm. 13 sierpnia 1863 w Paryżu) – malarz francuski, przedstawiciel romantyzmu. Sztuki malarskiej uczył się u Pierre-Narcisse Guérina, pozostawał pod silnym wpływem malarstwa Rubensa.

Nie wyklucza się, że biologicznym ojcem malarza nie był Charles Delacroix, lecz Maurice Talleyrand (ojciec chrzestny), którego – jako dojrzały mężczyzna – przypominał z wyglądu i charakteru.

Delacroix, jako sztandarowy malarz francuskiego romantyzmu, był często porównywany do Ingresa, uważanego za głównego malarza klasycyzmu. W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się oczywiste, że Delacroix został odnowicielem malarstwa francuskiego, który nie tyle „pokonał” klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę – bez niego być może nie narodziłby się impresjonizm.

Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu wniosło element żywiołu już samą formą.