I. Szaleństwo Almayera Wyrzutek Murzyn z załogi "Narcyza" 571 s.

II. Lord Jim W oczach Zachodu. 613 s.

III. Nostromo Tajny agent 677 s.

IV. Zwierciadło morza Ze wspomnień Gra losu 145 s.

V. Zwycięstwo. Złota strzała 600s.

VI. Smuga cienia Ocalenie Korsarz 685 s.

VII. Opowieści niepokojące Młodość Tajfun 642s.

VIII. Sześć opowieści Między lądem a morzem Wśród prądów Opowieści zasłyszane 513 s.

Na początku 1894 roku Korzeniowski porzucił karierę marynarza i poświęcił się pisarstwu. Ukończył Szaleństwo Almayera w 1895 roku, a niespełna rok później, 24 marca 1896, wziął ślub. Wybranką została Jessie George (zmarł. 1936). Z tego małżeństwa urodziło się dwóch synów – Borys (15 stycznia 1898) i John (1906). Mimo uznania krytyki nie był pisarzem znanym – dopiero w 1916 roku wraz z ukazaniem się Gry losu zdobył popularność i wydobył się z nękających go problemów finansowych. Choć jest uznawany za jednego z największych stylistów w całej angielskiej literaturze, to do końca życia mówił po angielsku z silnym, obcym („polskim”) akcentem. Conrad znał biegle francuski, którego używał stosując ulubiony, marsylski akcent. Znał też niemiecki. Pod koniec życia nosił się z zamiarem powrotu do Polski, ale zbyt wiele spraw trzymało go w Anglii. Wypowiadał się o sprawach polskich w publicystyce. Poparł m.in. pożyczkę, rozpisaną w 1920 roku w USA przez rząd walczącej z bolszewikami Polski.