T. I - 1952 r., 363 s. 

T. II - 1952 r., 253 s. 

T. III - 1952 r., 240 s. 

T. IV - 1953 r., 528 s. 

T. V - 1954 r., 258 s. 

T. VI - 1955 r., 291 s. 

T. VII - 1956 r., 412 s. 

T. VIII - 1958 r., 558 s. 

T. IX - 1956 r., 430 s. 

T. X - 1957 r., 520 s. 

T. XI - 1957 r., 332 s. 

T. XII, cz. 1 - 1960 r., 552 s. 

T. XII, cz. 2 - 1961 r., 638 s. 

T. XIII, cz. 1 - 1963 r., 423 s. 

T. XIII, cz. 2 - 1963 r., 459 s. 

T. XIV - 1954 r., 584 s. 

T. XV - 1955 r., 568 s.

 T. XVI - 1972 r., 679 s. 

T. XVII - 1975 r., 1034 s. 

Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – poeta polski doby romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Obok Mickiewicza i Krasińskiego określany jako jeden z Wieszczów Narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej (pneumatycznej), epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Mimo iż Słowacki żył zaledwie 40 lat, jego twórczość literacka była obfita i różnorodna. Poeta pozostawił po sobie 13 dramatów, blisko 20 poematów, setki wierszy, listów oraz jedną powieść. Stworzył również spójny system filozoficzny, który nazwał filozofią genezyjską. Jako że spuścizna literacka Słowackiego była bogata tematycznie. Utwory Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli, ale także poruszały uniwersalne tematy egzystencjalne. Jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem. Obok Cypriana Kamila Norwida i Tadeusza Micińskiego uważany za największego z mistyków polskiej poezji. Miał zresztą (i opisał je w Raptularzu) doświadczenia mistyczne. Wywarł ogromny wpływ na późniejszych poetów Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, m.in. Antoniego Langego, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Jana Lechonia. 9 stycznia 2009 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2009 Rokiem Juliusz

a Słowackiego.