Tom I - Droga na Górę Karmel - Noc ciemna, 531 s., 1975 r. Tom II - Pieśń duchowa - Żywy płomień miłości - Dzieła pomniejsze, 517 s., 1975 r. Na twórczość literacką Jana od Krzyża mieli wpływ Luis Ponce de León i Garcilaso de la Vega. Współcześnie jest ona uważana za najwybitniejszy przejaw poezji mistycznej tamtego okresu, mając znaczący wpływ na kształt literatury hiszpańskiej, a także − przenikając do poezji światowego baroku. Pełna egzaltacji poetycka metafora powrotu duszy do Boga zyskała u Jana od Krzyża formę liryki miłosnej. Autor często używa frazy niespokojnej, przepojonej zmysłowością, cechującej większość literackich dokonań rodzącej się dopiero epoki. Niektóre wiersze zaskakują śmiałym połączeniem sielankowego tła i "dworskiej" formy z ascetyczną treścią, jak na przykład w przypadku utworu przedstawiającego nieszczęśliwie zakochanego pasterza jako artystyczny obraz zdradzonego i ukrzyżowanego Chrystusa. Niezależnie od podejmowanych wątków, najczęstszym źródłem odniesień hiszpańskiego duchownego jest biblijna Pieśń nad pieśniami. Dialog Oblubienicy z Oblubieńcem jednoznacznie tłumaczony jest tu jako symbol mistycznego zjednoczenia człowieka z Bogiem oraz Jego miłosnej mowy do udręczonej duszy. Inną ważną inspirację stanowi Księga Izajasza, w której ogień i rozżarzony węgiel oczyszcza usta proroka. W poezji Jana od Krzyża ogień rozumiany jest właśnie jako siła oczyszczająca, męka niezmiennie cechująca Boską miłość.