1. Dzieje Papieży, tom I : Od początków kościoła do czasów dzisiejszych - 215 s. 2. Dzieje Papieży, tom I : Od początków kościoła do czasów dzisiejszych - 285 s. 3. Dzieje Papieży, tom III : Od początków kościoła do czasów dzisiejszych - 307 s. 4. Dzieje Papieży, tom IV : Od początków kościoła do czasów dzisiejszych - 275 s. 5. Dzieje Papieży, tom V : Od początków kościoła do czasów dzisiejszych - 258 s. 6. Dzieje Papieży, tom VI : Od początków kościoła do czasów dzisiejszych - 332 s. 7. Jan Paweł II. Papież - 319 s. Dzieje papiestwa i papieży są bardzo ważnym, wręcz powiedzieć by można, najistotniejszym fragmentem historii Kościoła. Jest to nie tylko historia jego centrali w sensie administracyjnym, ale przez pozycję Piotra i jego następców wyraża także treść teologiczną Kościoła. Papiestwo w ciągu tysiąca lat było także ośrodkiem władzy cywilnej. W pewnym sensie jest nim nadal, jednak nie w tym znaczeniu, które miało zastosowanie do 1870 roku. Zygmunt Mieczysław Zieliński - polski ksiądz katolicki, historyk, profesor nauk teologicznych, publicysta. Specjalizuje się w historii Kościoła katolickiego w XIX i XX wieku. Emerytowany profesor zwyczajny KUL. Studiował i doktoryzował się pod kierunkiem ks. prof. Mieczysława Żywczyńskiego. Podjął pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i tam został później następcą ks. M. Żywczyńskiego na stanowisku kierownika Katedry Historii Kościoła w XIX i XX w. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1980 r. Przez całą karierę naukową związany z KUL-em. Przez dwa semestry wykładał także na Seton Hall University w New Jersey. Aktualnie emerytowany profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie. Jego zainteresowania naukowe obejmują: dzieje papiestwa, historię Kościoła w XIX i XX w., kulturę i historię Niemiec, stosunki polsko-niemieckie, stosunki polsko-żydowskie w czasie II wojny światowej, sytuację Kościoła w zaborze pruskim w XIX w., dzieje mniejszości niemieckiej w Polsce, dzieje prasy katolickiej i historię Kościoła w Polsce po 1944 r. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, zasiadając w Komitecie Badań nad Migracjami Ludności i Polonią i okresowo w jej prezydium.