Likowski Edward (1836–1915), arcybiskup gnieźnieńsko-poznański i historyk Kościoła. Ur. 26 IX we Wrześni, syn Wincentego i Józefy z domu Zimniewicz. Uczył się we Wrześni, w gimnazjum w Ostrowiu (1851–3) i w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie zdał maturę (25 IX 1857). Po maturze L. zgłosił się do seminarium duchownego w Poznaniu, lecz został przez arcbpa L. Przyłuskiego skierowany do akademii w Monasterze. Tutaj uzyskał licencjat teologii w r. 1861 za rozprawę Quid Origenes de SS Trinitate docuerit. Doktorat teologii nadała mu akademia w Monasterze w r. 1886. Po krótkim pobycie w seminarium gnieźnieńskim wyświęcony został na kapłana (grudzień 1861). Po kilku miesiącach wikariatu w Kcyni (od stycznia 1862) zaczął uczyć religii w gimnazjum Marii Magdaleny (od 7 XI 1862 do 1865), a zarazem został subregensem alumnatu przygimnazjalnego. W r. 1865 powołany został na profesora prawa kanonicznego i historii Kościoła w poznańskim seminarium duchownym, którego był regensem od r. 1867 aż do rozpoczęcia kulturkampfu w r. 1873. Stał blisko arcbpa M. Ledóchowskiego, co zapewne ułatwiało awansowanie na różne godności kościelne (egzaminator prosynodalny, cenzor, kustosz kolegiaty Św. Marii Magdaleny, prałat domowy papieża). Uczestniczył też w soborze watykańskim (1869–70). W czasie kulturkampfu wszedł w skład tajnego zarządu archidiecezji (w r. 1876 był doradcą ks. Maryańskiego); w jego ramach zbierał składki na rzecz alumnów, którzy po zamknięciu seminariów duchownych w Poznaniu i Gnieźnie kształcili się za granicą (we Francji, Belgii). W r. 1874 odsiedział kilkumiesięczną karę więzienia – podobno za to, że nie chciał zdradzić nazwiska tajnego administratora diecezji.