Juan de los Ríos y Berriz (1631-1698) był rzymskokatolickim prałatem, który służył jako biskup Santa Cruz de la Sierra (1687-1698). 

W roku 185 stał przy jednej z ulic miasta Meksyku, w pobliżu Santo Domingo, niski domek o skromnej powierzchowności. Przednią część budynku tworzył ganeczek, zamknięty drzwiami na zielono pomalowanemi i sztachetkami tegoż koloru. Tuż prawie znajdowało się wąskie okno, dość jednak szerokie, by można było mieszkańców domku. Wnętrze przedstawiało obraz pokoju i swobody, co w epoce naszej opowieści rzadko gdzie wiedzieć było można. Namiętności polityczne, albo raczej niepohamowania żądza błyszczenia, zmieniły Rzeczpospolitę w zbałwanione morze intryg i spisków; rozmaiterządy upadały jeden po drugim, a świeża nienawiść pomiędzy warstwami społeczeństwa, ogólna demoralizacja, i wyniszczenie sił żywotnych kraju, były zawsze smutnemi następstwami tych przewrotów. 

Ale rodzina zamieszkująca ten domek, trzymała się z dala od burz, które narodem wstrząsały.