Mała droga jest drogą "świętego dziecięctwa", potwierdzeniem i odnowieniem ewangelicznej prawdy, że Bóg jest naszym Ojcem, a my Jego dziećmi. Słowa Izajasza o dzieciach, które Bóg nosi w ramionach stanowią sens "małej drogi". Dla scharakteryzowania swojej drogi św. Teresa posługuje się obrazem dziecka. Zastanawia się nad tym jak zachowują się dzieci wobec rodziców i tę postawę przenosi na teren nadprzyrodzony. Dziecko wierzy i ufa rodzicom, gdyż czuje, że jest przez nich kochane. Polega na nich, jest pewne, że otrzyma od nich wszystko, czego potrzebuje; chroni się u nich w każdym zagrożeniu; w poczuciu własnej słabości zdaje się na nich zupełnie. I taką właśnie postawę Teresa przyjmuje w stosunku do Boga. Istota jej "małej drogi" polega na oddaniu siebie i wszystkiego Panu Bogu, na zgadzaniu się, że On będzie kierował naszym życiem, naszymi sprawami i to w sposób dla nas najlepszy. Gdy oddajemy z ufnością Bogu nasze życie i nasze działanie, Bóg bierze je w swoje ręce i nimi kieruje. Musimy Jemu zaufać i być pewni swego Niebieskiego Ojca. Nie my będziemy wymyślać sposoby wyzbycia się naszych wad, ale sam Pan Bóg tak nas poprowadzi, że się ich pozbędziemy. Nasza grzeszność bowiem i nędza nie jest tu żadną przeszkodą - wystarcza bowiem zaufać miłosierdziu Bożemu i wszechmocy Bożej, oddać się Bogu z całą swoją nędzą i wciąż na nowo, z ufnością oddawać się Jemu, a Bóg Sam poprowadzi nas do świętości. Droga dziecięctwa - to droga na wskroś realna. Jest najkrótszą, najpewniejszą drogą do Boga i dostępną dla każdego.