Urodził się w rodzinie grabarza jako jedno z 12. dzieci. W 1892 rozpoczął naukę w zawodzie murarza, a następnie pracował w zawodzie. Od 1896 angażował się politycznie, pisał do gazet socjalistycznych, brał udział w strajkach robotniczych. W 1904 rozpoczął pracę w gazecie związkowej Grundstein, której później został redaktorem naczelnym. W latach 1913-1919 członek lokalnego sejmu w mieście Hamburg. 1913-1918 przewodniczący niemieckiego związku zawodowego pracowników budowlanych. W 1918 został komisarzem (Reichskommissar) ds. krajów bałtyckich. Na tym stanowisku opóźniał wycofanie wojsk niemieckich oraz naciskał na rząd łotewski aby zwiększyć udział mniejszości niemieckiej we władzach kraju. 1919-1920 nadprezydent Prus Wschodnich, usunięty ze stanowiska po poparciu puczu Kappa. Następnie wydalony z partii SPD i związków zawodowych. W 1922 rozpoczął studia w Berlinie, gdzie wraz z Hansem Grimm, Hansem Carossa, Edwinem Dwinger i innymi, należał do grona poetów Lippoldsberg. W 1927 wstępuje do partii starosocjalistycznej, a w 1930 do Stronnictwa Ludowo-Konserwatywnego. W czasie rządów nazistów ewoluuje z orientacji narodowosocjalistycznej do chrześcijańskokonserwatywnej, co zbliżyło go do środowisk, które zorganizowały zamach na Hitlera w 1944 roku. Uniknął represji po zamachu i w 1945 był współzałożycielem CDU. 29 marca 1955 został odznaczony Orderem Zasługi RFN.