Antoni Pawłowski (ur. 24 stycznia 1903 w Końskich, zm. 16 września 1968) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup koadiutor włocławski, biskup diecezjalny włocławski w latach 1952–1968.Święcenia kapłańskie przyjął w 1926 w Warszawie. Ukończył specjalistyczne studia teologiczne na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, po których został profesorem seminarium duchownego w Warszawie i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Podczas okupacji był profesorem w seminarium duchownym w Wilnie. W latach 1942–1944 był więziony w obozach pracy. Po wojnie w 1945 został profesorem seminarium duchownego w Białymstoku i ponownie na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1949 był rektorem kapituły metropolitalnej w Warszawie.