Maria Winowska

W 1927 ukończyła studia z filologii klasycznej i romańskiej na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Była asystentką Edwarda Porębowicza. Od 1931 do 1934 pracowała w księgarni, a następnie wydawnictwieVerbum w Warszawie. W 1933 należała do założycieli pisma Verbum i została w nim w 1934 pierwszym sekretarzem redakcji. Ustąpiła jednak z tej funkcji już po pierwszym numerze wobec różnicy zdań z ks. Władysławem Korniłowiczem[1]. Od 1940 przebywała w Tuluzie, we Francji, była uczestniczką Francuskiego Ruchu Oporu[2], m.in. wydawała podziemne pismo Służba. Po wojnie była aktywną działaczką polskiej emigracji we Francji.

W 1950 roku otrzymała Nagrodę Akademii Francuskiej za książkę Le Fou de Notre-Dame. Le père Maximilien Kolbe[3].

Była bliską współpracowniczką Stefana Wyszyńskiego w czasie jego pobytów zagranicznych. W 1956 opublikowała pod pseudonimem "Claude Naurois" książkę Dieu contre dieu?: drame des catholiques progressistes dans une église du silence a 1962 pod pseudonimem "Pierre Lennert" książkę L'Eglise catholique en Pologne opisującą politykę władz komunistycznych wobec Kościoła[4]. W latach 70. była jednym z mężów zaufania Polskiego Porozumienia Niepodległościowego.

Opublikowała wiele książek w języku polskim i francuskim, m.in. Prawdziwe oblicze Ojca Pio, kapłana i apostoła (1955), Papież Epifanii. Paweł VI (1970), Sekret Maksymiliana Kolbego (1971), Prawo do Miłosierdzia. Posłannictwo Siostry Faustyny (1974), Jan Paweł II, Cały dla Wszystkich (1979), Opowieść o człowieku który wybrał większą wolność (Paryż - 1953; Kraków - 1992).