Celem pracy jest głównie analiza sposobu wyrażenia demokracji w zasadach i instytucjach ustroju politycznego ustanowionego w Konstytucji RP z 1997 r. i precyzowanego w ustawach dotyczących tych kwestii. Rozwiązania ustrojowe Konstytucji z 1997 r. stanowiły w pracy punkt wyjścia przy rozważaniu różnych zagadnień demokracji przedstawicielskiej i bezpośredniej w Trzeciej Rzeczypospolitej. Takie założenie było zupełnie naturalne, jeżeli akceptuje się ideę konstytucjonalizmu, zgodnie z którą to właśnie Konstytucja jest aktem normatywnym najważniejszym w całym systemie prawa Trzeciej Rzeczypospolitej. W pracy poświęconej współczesnej polskiej demokracji nie sposób było oczywiście ograniczyć się do analizy uregulowań konstytucyjno-prawnych. Rozważania starano się więc prowadzić równolegle na trzech płaszczyznach: doktrynalnej, normatywnej, praktyki ustrojowej. Analizy dokonywane w pracy miały pomóc w odpowiedzi na szereg istotnych pytań, a zwłaszcza: jak kształtują się normatywne - konstytucyjno-prawne - podstawy demokracji przedstawicielskiej i bezpośredniej w Trzeciej Rzeczypospolitej?; czy w rzeczywistości ustrojowej RP Naród faktycznie jest piastunem władzy zwierzchniczej w państwie?; jak są w praktyce ustrojowej RP wykorzystywane instytucje i procedury służące Nagrodowi do realizacji jego zwierzchniej władzy?; jakie są czynniki sprzyjające a jakie utrudniają korzystanie przez Naród z instytucji i procedur służących w założeniu urzeczywistnianiu jego władzy zwierzchniej? W jakim stopniu praca pozwala udzielić odpowiedzi na te pytania - mogą rozstrzygnąć jedynie Czytelnicy.