Kolejna produkcja duetu Rodriguez -Miller poświęcona Miastu Grzechu. Tak jak poprzednia część „Sin City”, tak i ta utrzymana jest w konwencji kryminału neonoir, a jej kadry stylizowane są mocno na komiksy samego Millera. Całość składa się z trzech bardzo luźno powiązanych ze sobą opowieści, których motywem przewodnim jest poszukiwanie prywatnej zemsty przez mieszkańców tego zdeprawowanego miasta. Ta część opowieści o Sin City nie jest zasadniczo ani lepsza, ani gorsza (moralnie) niż poprzednia. Widzimy tu nie mniejsze powszechne zepsucie mieszkańców, korupcję władz i policji, ogólny bezsens życia i beznadzieję. Podobne jest też wyraźne zamiłowanie twórców do scen wyrafinowanej, sadystycznej przemocy. Identyczna z poprzednią jest szata graficzna filmu, która wyraźnie estetyzuje i „reklamuje” zło- poszczególne kadry wyglądają wręcz niczym pocztówki z piekła. Podobni są też bohaterowie opowieści -rozwiąźli, cudzołożni, mściwi, podstępni, egoistyczni, okrutni do granic ludzkich możliwości. Jeżeli nawet niektórzy z nich wydają się nieco sympatyczniejsi, to i tak zmieniają się na gorsze, albo marnie kończą. Pewną może innowacją tej części „Sin City” jest fakt, że jej super czarnym charakterem (bo „zwykłymi” czarnymi charakterami są w zasadzie wszystkie ważniejsze postaci) jest kobieta, Ava Lord. Owa tytułowa „damulka warta grzechu” jest zasadniczo dość przewidywalną postacią, gdyż w niej niejako ucieleśnia się ideał kobiecości Miasta Grzechu. Jest to drapieżna modliszka, która osiąga mistrzostwo w manipulowaniu mężczyznami za pomocą erotyki, wykorzystując ich i niszcząc. Chociaż Ava na tle innych kobiet Miasta Grzechu wyróżnia się pewnym wyrafinowaniem, to zasadniczo jest ona bardzo reprezentatywna dla głównych bohaterek „Sin City”, gdyż wszystkie one mają jakiś związek z prostytucją, ewentualnie z pograniczem tego zawodu – Gail pracuje jako prostytutka i sutener, Nancy to tancerka erotyczna, Marcie to kelnerka obsługująca gości w erotycznym wdzianku.